Եկեղեցու շուրջ օղակը սեղմվում է․ Փաշինյանը նոր «տարածքներ» է նվաճում

Նիկոլ Փաշինյանը հայտնել է, որ նոյեմբերի 23-ին Արարատի մարզի Արարատ գյուղի Սուրբ Հակոբ եկեղեցում մասնակցելու է Տեր Երվանդ քահանա Բաբայանի ձեռամբ մատուցվող պատարագին։

Սա արդեն հինգերորդ եկեղեցական միջոցառումն է, որին նա ներկայանում է վերջին շրջանում։

Մասյացոտնի թեմի առաջնորդ Գևորգ եպիսկոպոս Սարոյանը, որի թեմում էլ գտնվում է նշված եկեղեցին, օրերս Aravot.am-ի հետ զրույցում ընդգծել էր, որ իշխանություն-Եկեղեցի լարված հարաբերությունների հանգուցալուծումը հնարավոր է միայն երկխոսության և համերաշխության միջոցով։

Ավելին, Սրբազանը կարգալուծման հարցում դեմ է քվեարկել Հովհաննավանքի նախկին քահանա Ստեփան Ասատրյանին զրկելու որոշմանը՝ հայտարարելով, թե իր դիրքորոշումն առաջնորդվում էր բացառապես Եկեղեցու շահերով և «չի կարող կապվել որևէ քաղաքական օրակարգի՝ ընդդիմության կամ իշխանության հետ»։

Այս հայտարարությունները և Փաշինյանի եկեղեցական այցերի սաստկացումը միանշանակ ցույց են տալիս, որ իշխանությունը շարունակում է ձևավորել իրեն լոյալ կամ առնվազն քաղաքականապես չեզոք հոգևորականների շերտ։

Փաշինյանի նպատակն ակնհայտ է․ ներսից մեղմել Մայր Աթոռի դիմադրողականությունը և թույլ չտալ, որ Վեհափառը դառնա հասարակական համախմբման առանցք։

Արդյունքում՝ Եկեղեցու ինստիտուցիոնալ թուլացման և Մայր Աթոռի շուրջ ճնշումների «աշխարհագրությունը» ընդլայնվում է, իսկ մեթոդները՝ խորանում։

Այս պայմաններում առավել լեգիտիմ է դառնում մեկ կարևոր հարցադրում․

Ինչու՞ է Մայր Աթոռը շարունակում լռել և չի կատարում հասարակության հետ բաց, ուղղակի և նախաձեռնողական հաղորդակցության քայլեր։

Խոսքը ոչ թե իշխանության հետ առճակատման մասին է, այլ Մայր Աթոռի՝ իր հավատացյալների հետ կապի խորացման, նրանց հոգևոր և բարոյական սպասումներին արձագանքելու, որպես ազգային ինստիտուտ՝ իր դերակատարությունն ուժեղացնելու մասին։

Երբ իշխանությունն ամեն օր խորացնում է իր «եկեղեցական» օրակարգը, լռությունն այլևս չի կարող դիտվել արդյունավետ պաշտպանական դիրք։

Եկեղեցու ուժը միշտ եղել է ոչ միայն ավանդույթների, այլ նաև հասարակության հետ ազնիվ, հստակ և վստահելի հաղորդակցության մեջ։

Այսօր, առավել քան երբևէ, Մայր Աթոռն իշխանության հակաեկեղեցական կամպանիային ասիմետրիկ պատասխան տալու անհրաժեշտություն ունի:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Ապոկալիպտիկը ոչ թե ընդդիմությունն է, այլ՝ իշխանության կառուցած իրականությունը
• Եթե «խաղաղություն» է հաստատված, ապա ինչու է Բաքուն դատում Արցախի ղեկավարությանը
• Դիմակավորված ձերբակալությունները՝ ընդդիմադիր մեդիայի դեմ կիրառվող պետական ճնշման հերթական դրսևորում
• Երբ լռությունը դառնում է մեղսակցություն․ Հայաստանի չասված պատասխանը Բայրամովին
• ՀԷՑ-ի շուրջ քաղաքական արկածախնդրությունը. վերջին արար
• «Խաղաղություն»՝ Ադրբեջանի պայմաններով. Փաշինյանն ընդունել է Բաքվի նոր պահանջը
• Փաշինյանը Վեհափառի հարցը պատրաստվում է «լուծել» ճնշման միջոցով
• Ալիևի օրակարգը՝ Երևանի կատարմամբ
• Ալիևը փոխեց Սևանի անունը
• Փաշինյանի նոր գրոհը․ ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը
• Փաշինյանի «հոգևոր հեղափոխությունը»՝ աշխարհիկ պետության կործանման հետևանքով
• Փաշինյանի ընտրական շանտաժը
• Հովհաննավանքը դարձել է հակաեկեղեցական որջ
• ՔՊ-ի ինքնախոստովանությունը․ պետությունը ղեկավարել են «պահի տակ»
• Ապաշրջափակման ռուսական տարբերա՞կ․ Բաքվի «կառուցողականությունը»՝ Դուշանբեից հետո
• Գաղտնալսումների «ժողովրդավարություն»․ երբ պետությունը վերածվում է կոմպրոմատի գործարանի
• Քաղաքական հրահանգով արդարադատություն չի լինում. կարևոր բացահայտում
• Փաշինյանի հայտարարությունները՝ Սահմանադրության բացահայտ խախտում
• Ալիևի «խաղաղարար» ժեստը կամ ճնշման նոր ձև
• Փաշինյանի «հոգևոր հավաքի» օրը նշանակված է

Մեկնաբանություններ